Movie review: A Ghost Story

20 november 2017, het regende pijpenstelen en het was de tweede keer dat ik mijn verjaardag moest vieren zonder mijn moeder. Ik besloot het dan ook grotendeels te negeren en mijn dag grotendeels in de bioscoop door te brengen. Ik liet me in het rode pluche zakken voor de nieuwste Juliette Binoche film gevolgd door A Ghost Story. Van de laatste had ik zelfs nog geen trailer gezien, maar bleek precies wat ik moest kijken op dat moment. Zonder teveel weg te geven, moet je je over een aantal dingen heen zetten bij het kijken van dit intieme meesterwerk: zoals je persoonlijke mening over Casey Affleck, of het feit dat hij het grootste gedeelte van de film met een laken over zich heen speelt. Als dat je lukt, en of mij dat lukte, is A ghost story één van de mooiste films over verlies, de dood en rouw.

The New York Times

 




Vorige
Vorige

Essay ‘Ook ik ben stukgewaaid’

Volgende
Volgende

Column ‘5 year itch’