Wat doen we met de as?

fotografie: Mathilde Karrer voor Royal Delft

Vorig jaar vertelde ik aan de Volkskrant dat ik de as van mijn vader in een oud koektrommeltje uit zijn ouderlijke huis bewaar en de as van mijn Russische moeder in een matroesjka. Beiden staan in mijn kantoor waar ik een kleine plek voor mijn ouders heb gemaakt op een donker houten plank, met een oude polaroid foto waar ze samen breed lachend opstaan en uitgelicht door de Muller van Severen lamp die mij doet denken aan de lamp die mijn ouders boven de eettafel hadden hangen. Symboliek kunnen je overal in vinden. 

De zoektocht naar een esthetische en persoonlijke urn heb ik 4 jaar geleden vrij snel gestaakt. Over het hysterische urnen circus waar ik in terecht kwam bij het ophalen van de as in het crematorium schreef ik de column ‘De kartonnen koker’. Onder harde spots werden tientallen afzichtelijk fel gekleurde objecten in de glazen vitrine kast uitgelicht. Hadden de Memento blue pebbles van Royal Delft daar toen gestaan, dan was mijn oog daar zeker opgevallen. Onlangs mocht ik deze prachtige unieke gedenkobjecten bewonderen tijdens de lancering in de -door architect Dudok ontworpen- Noorderbegraafplaats Hilversum. De Delfts Blauwe aardewerk urnen worden met de hand geschilderd door de meester schilders van Royal Delft en nodigen uit om vast te houden door de organische vorm. 

Gelukkig kunnen ze ook gebruikt worden om bijvoorbeeld de sieraden of een klein briefje van je dierbare in te bewaren. De trouwringen en alle andere spullen van mijn ouders staan nu nog in een plastic Ikea opbergkist op zolder. Maar binnenkort komen de trouwringen van mijn ouders in een customized Blue Pebble van Royal Delft op het houten plankje te staan. 

fotografie: Mathilde Karrer voor Royal Delft