Book review: The Year of Magical Thinking

Een boek review, maar ook een pleidooi voor rouwverlof waar ik aan moest denken door de manier en bovendien de tijd waarin ik de bijzondere memoires van icoon Joan Didion kreeg.

Nadat mijn moeder overleed kostte het me maanden om weer terug op kantoor te komen, ik had de “mazzel” dat dat kon en een werkgever die me mijn herstel gunde. Vlak nadat ik, met elke week een uurtje erbij, weer aan de slag ging kreeg ik tijdens mijn eerste PR-event in jaren de nieuwste uitgave van dit boekje compleet met moderne holografische kaft. Van een (werk)vriendin, die direct mijn ally werd voor die dag (en vele daarna). The Year of Magical Thinking is een klassieker als het gaat om boeken over verlies en rouw, maar uniek in diens soort. Het is rauw, het is echt, het is poëtisch. Het is hartverscheurend en motiverend tegelijkertijd.

Over: het verlies van een partner en kind binnen een jaar tijd. Over het verliezen van twee grote liefdes en het jaar dat daarop volgt. 

 
Vorige
Vorige

Dood, verlies en rouw, zijn vreemde gewaarwordingen.

Volgende
Volgende

Column ‘Hagelslag’